Olduğu Kadar Güzeldik

Meydandaki çay bahçelerinden birine oturmak geldi içimden sonra.Çünkü Erdek bir kitap olsaydı, bu çay bahçeleri ilk cümlesi olurduonun. Gelindi mi oturulmalıydı. Bir çay, birkaç sigarayla, kıyıdakayığında ağ onaran, çapari kösteği hazırlayan balıkçıları seyretmek,bir tost isteyip, bacaklarıma sırnaşan kedilere atmak, yakınmasalarda konuşulanları dinlemek, birini bekliyormuş gibi ikide birsaate bakmak iyi gelebilirdi. Gelmeliydi en azından.Yine yaz akşamları. Yaralı tekneler, küflü sesler. Erdekte çaybahçeleri, bıkkın orkestra, tatsız garsonlar. Ezine, Susurluk,Bandırma, burası Ankara, orası Samsun! Yalandan bayılanlar,bilmezden gelinenler, kaybolan dayılar Uykusunda ağlayanadamlar, pişmanlar, yorgunlar. Para için mırın kırın, laf dokundurankonuşmalar. Nerede bu Türkan Şoray?Mahir Ünsal Eriş, sokaktan gelen gürültüyü, bangır bangır Yıldız Tilbedinleyen evleri resmediyor. Bi gevezeleşip bi susanları, iyi olalım bene olur diyenleri, helallik isteyenleri anlatıyor.Olduğu Kadar Güzeldik, gazoza doğru çocuklaşan hikâyelerleçağlıyor, zamana dokunuyor. Eriş, hüzünlü mağlupların iyimseryazarı olmaya devam ediyor.