Efendi Ile Uşak

İyi bakılmış at, belli belirsiz bir gıcırtıyla kayıp gidenkızağı çekiyor, köyün içindeki buzlu, eğri büğrü yolda canlı adımlarla yürüyordu. Vasiliy Andreyiç, kızağın arka koltuğuna kurulmuş olan mirasçısına dönüpbaktıktan sonra, sevgisini belli eden bir ses tonuyla,"Sen ne diye yapışıp kaldın oraya?" dedi. Nikita, ver şukırbacı! Şimdi gösteririm ben sana! Hemen annenin yanına koş! Hadi, elini çabuk tut! Çocuk kızaktan atladı. Doru at adımlarını hızlandırdı ve yürüyüşünü tırısaçevirdi. Vasiliy Andreyiç'in mahallesinde altı ev vardı.En ilerdeki demircinin evini geçince, rüzgârın sandıklarından çok daha kuvvetli estiğini gördüler.Yol neredeyse görünmüyordu. Kızağın izi çabucaksiliniyor, yol sadece daha yüksekte olduğu için ayırt edilebiliyordu