Çağın Dedikodusu: Psikiyatri II. Kitap

"Ben çağırmadım. Gene gelmiş. Kim çağırdı peki? Sen mi çağırdın yoksa? Hoş, çağırmasan dagelirdi! Demişti çünkü!"Çağın Dedikosu'nun ikinci kitabını görünce aranızda geçen bu konuşmadan adım gibi eminim.Gerçekten öyle oldu. Çağırmadınız. Gene geldim. Yanınızdayım dediğimi anımsıyorum. Üstelikbu kez yanıldınız; içinizden birkaçı beni çağırdı. Gönülden gönüle yol var denir ya. Ben yolunyolcusu olduğum için çağrıldığımı anında hissettim. Buradayım işte! Önce teşekkür ederim.Bıraktığım soruma çok iyi bakmışsınız. Hatta yanına pek çok sorunuzu katmışsınız. Beni sizdenönce onlar karşıladı. Siz karşılamasanız da olur.İçeri girmeme gerek yok. Kapının önünde muhabbet kurdum kendimle. Biraz meddahsohbetine benziyor. Elinizde değil; dinlediğinizi biliyorum. Hep meddah sohbetiyle sürmüyor.Siz benim sululuğumdan bıkmak üzereyken (kendinizden bıkmaktansa!) işi ciddiye alıyorum.İşimi hep ciddiye almışımdır. Bu kez konuyu aşka, yorgunluğa, sanatçıya çeviriyorum.Konuşacaklarımız almış başını gidiyor. Peşinden koşturacak halimiz yok ya! Kim bilir nereleregidiyorlardır. Giderler. İstedikleri zaman istedikleri yerde ağırlanacaklarını bilirler. Bazen birağacın dalları arasında, bazen bir çiçek sepetinde, bazen taze bir ekmeğin sıcak hamurundaağırlanırlar. En beğendikleri yer neresi sizce? Doğru tahmin ettiniz; ruh hekiminin gönlünde!